آویز مرواریدی

 لباس محلی پوشش سنتی و اصیل اقوام ایرانی است که دنیایی از اصالت، عقاید و فرهنگ‌های یک قوم را به دوش می‌کشند. تنوع آب و هوایی ایران در کنار آداب و رسوم و فرهنگ‌های قومی قبیله‌ای، پوشش‌های مختلفی را در اقصی نقاط کشور پدید آورده است. از میان پوشش سنتی مناطق مختلف، پوشش سر یکی از زیبا ترین و خاص ترین پوشش ها می باشد. چرا که به زیبایی تمام با نوار و خرج کار های مختلف به صورت هنرمندانه ای کار شده اند. در میان این هنر ها، مهره دوزی یا مروارید دوزی می تواند در زیبایی هر چه بیشتر آن پوشش نقش داشته باشد. در ادامه به معرفی برخی از این پوشش ها می پردازیم:

کلاوفس، نوعی کلاه دست دوز کردی است که حاشیه های آن با مهره و منجوق نواردوزی شده است. کلاوفس تنها قسمت فوقانی سر را پوشش می دهد. اگر کلاه دارای تزیینات بیشتری باشد و جوان تر ها یا عروس از آن استفاده کنند، کلاوزر نامیده می شود.

واژه لچک را بارها و بار ها در جاهای مختلف شنیده ایم. لچک، روسری نازک و سه گوشی است که آن را با سنجاق به کلاه وصل می کنند.

اورنی نوعی روسری حریر رنگی است که زنان بندری از آن استفاده می کنند. حاشیه اورنی به صورت هنرمندانه سوزن دوزی، ملیله دوزی یا مهره دوزی شده است. 

کسانی که به هرمزگان سفر کرده اند، حتما پیشنهاد عکاسی با برقع به آن ها داده شده است. یکی از محبوب ترین اکسسوری زنان بندر برای دختران و زنان در سرتاسر ایران برقع می باشد. برقع علاوه بر کاربرد تزئینی و زیبایی، به عنوان حجاب و پوشش هم استفاده می شود. جالب این جاست که برقع می تواند از چشمان زنان در برابر تابش نور آفتاب نیز محافظت کند.

زنان عشایر نیز برای پوشش سر خود ازچارقد استفاده می کنند. چارقد نوعی روسری است که با  مهره و ملیله تزیین شده است.

پیشنهاد دیجی خراز، استفاده از این نوار برای خرج کار کیف مجلسی، یا طراحی انواع کلاه و روسری می باشد. همچنین برای تزیین رومیزی یا پرده هم می تواند استفاده شود.